1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
865
Okunma
Düşün
İstanbul seni özlüyor.
Ben seni.
En çok yağmurlar yağdığında geliyorsun
Kapısı penceresi yok kalbimin.
Ellerini tutuyorum bir akşam üzeri
Yorgun oluyorsun
Ve ağlamaklı.
Benle ilgili değil hayat hikayen
Her dokunduğumda yüzüne
Dağınık saçlı bir rüzgarı alıp gidiyorsun uzağa.
Halbu ki şimdi ;
Dudağının altında ki sakalına kadar özledim.
Bunu sana anlatamam
Yalnız bir kadınım ben.
Üstelik bu saat oldu yağmurda yok!
Islanmak için bahane de.
İşin en kötüsü de,
Seni unutacak kalp bende değil
Sende..."
Özge Özgen
5.0
100% (4)
Cevap Yaz