1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
771
Okunma
Hiç bir şey
Eskisi gibi değil.
Uzun bir şiire yazamıyorum seni.
Genelde dağınık bir akşam üstünde karşılaşıyoruz.
Sonra gidiyorsun.
Elini tutamıyorum mesela.
Uzaksın,
Hep yorgun.
İçler acısı bir yalnızlığa itiyorsun beni.
Gece hep aynı
Uykusuz göz bebeklerimi uyutuyorum koynunda.
kimi zaman
kirpiklerimde bir yığın hüzün.
Ellerimle başlıyorum
seni unutmaya
göğsümde kocaman bir hıçkırıkla.
Öylece parmaklarımda kalıyor izin.
Azar azar
yok oluşumu izliyorum.
Sonrası
Bir papatyanın
Ölüsünü koyuyorum kırık bir vazoya.
Hissediyorum
Çığlık çığlığa
D/üşüyorum sayfalarından
Ve kalbinden..
Özge Özgen
5.0
100% (3)
Cevap Yaz