Aslında bir şiirin kalbini sevmeliyim bugün
Bütün hüzünleri teğet geçmeliyim
Delice esen rüzgâra kafa tutarak
Sevgi okyanusumda yok etmeliyim acımasız dalgaları
Bütün yolcu gemilerinin güvertelerinden martılara el sallamalı yalnızlığım
Bir çay , bir simit ısmarlamalı dudaklarım kendime
Kendi kendime beşi birarada yalnızlığımla kalmalıyım yine
Balıkçılar kocaman ağlarını devirirken suların sessizliğine
Kısmetimde bu varmış deyip v’ah çekeceğime
Gamzelerimin çapında gelincik edasıyla gülümsemeliyim...




Aslında bir şiirin ruhundan çıkmalıyım bugün
Anne olup yeniden doğduğum gün gibi
Sokak satıcıları bağırırken köşe başında
Avuçiçlerimde sıkıca tuttuğum beş taşlarımla
Düştüğümde sadece dizleri kanayan
O mesut çocukluğum geçmeli kapının önünden
Ve ben bez bebeklere aç kalmış bi çocuk gibi
Bağrıma basarken yavrularımı
Sevinç çığlıkları atmalı yeniden ciğerlerim
Tüm damarlarıma kan taze taze dolarken
Güpgüzel olmalıyım ...




Aslında bir şiire âşık olmalıyım bugün
Günlerden pazar
Günlerden özlem
Günlerden aşk
Saatlerden uykusuz gün doğumu iken
Ve saat beşe hasret kala çapaklarımın hüznünde durmuşken
Anne gülüşlü papatyalar toplamalıyım kırlardan
Sonra nadasa bıraktığım saçlarıma ekerek
Gurbetin tüm acımasız dikenlerini ellerimi kanata kanata sökmeyelim...






Ne güzel bir süpriz bu böyle canımsın Nurefşan sonsuz teşekkürlerimi ve sevgilerimi gönderiyorum ...


nagihan