İÇİM ÜŞÜYOR
Yalansız bir dünyadüşlüyorum

Güneşli günler sancılanıyor
İçim üşüyor
Kimsesiz bir çocuk gibi
Yağmuru aldırmıyor gönül
Bir parça sevinince

Yazık ne çabuk geçti
Gülen mevsimler
Sorular hep aynı
Yanıtsız
Yalnızların düşlerinde
Gül bahçesi hayellerinde tükenen
Anlamsız bir gülümseme

Ayın yüzü eskimiş akşam vakti bakıyor gün batmadan
Güneşe inat
Bir tavanda durur gibi duruyor
Gökyüzünde
Sabırsız gün karardı
Tütsülenmiş dağların eteklerinden
Sonbahar veda ediyor

Ve
Sisli anılar
Yalan gördüğün rüya
Geceyi aldatıyorlar
Kırık hatıralar sıralanmış
Yollarda
Düşüyor yapraklarla her sayfada
Kelimeler anlamsız
Ansızın duraksayan
Umutlar nerede?

Kim ümitleri çalıyor ellerinden
Dudağının ucunda o masum soru
Ben sen o kimdi geçen
Bir bahar düşlerinden
Geçen bir hikaye
Hissis bir yolculuk içinde zaman
Yalnızlar kalabalıklarda artıyor
Şehirlerin tam orta yerinde

Sessiz bir çığlık kopuyor içimden
Sensiz hüzzam bir şarkı eşliğinde
Düşüyor sonbahar yüreklere
Kimseler duymuyor
Elvedalar oynaşıyor
Ağaçların kopan yapraklarında
Yapay bir sevda var her yürekte

Acıyorum
Unutamıyorum
Soramıyorum
Umutsuz şiirler yazmaktan utanıyorum
Günler geçiyor hazin..

Nurten Ak Aygen
04.11.2014