Gökler yarıldı nida, kulum gel der ve yaklaş,
Bu minval üzere, salınırım benden öteye,
Dua sırdaştır sağlam, dayanaktır o yoldaş,
Bıkmaz Rab’ bim bıkmaz hiç, hep kul ondan isteye.

Mahşeri kalabalık, iğne de yer bulur mu?
Bu ne ihtişamdır ki, tavaf namaz tövbe,
Yürürüm ağır zikir, kaldırırım kolumu,
Karşımdadır ilk ev, önümdedir bak Kabe.

Beytullah dibi camla, sır makamı İbrahim,
Bin yıllara gidilir, huzur ve ayak izi,
Yatar yetmiş güzel kul, Peygamberler bildiğim,
Altınoluk gölgesi, andırır parantezi.

Her biri sır hepsi O, karşıda iki sütun,
Kırmızı rengi saklı, Miraç yolu kapısı,
Haz ile irkilirim her noktada büsbütün,
Allah’ ındır orası, Allah’ ta dır tapusu.

Evin altı deryadır, derler sırlar kuyusu,
Koşar Merve ve Sefa, bulur Hacer anamız,
İsmail, Hacer dur der, zem zem denilen bu su,
Çağlar yürekler gibi, Cennet’ e dir rotamız.

İki tepe arası, Nebi’ nin evine yol,
Kutlu iş hafif yokuş, izleri var adımda,
Ötede tam orada, ileride sanki hol,
Sen yoksun ki ey Resul, evine vardığımda.

Hicranlı yıllar sonu, buluştu Adem Havva,
Veda hutbesi veda, sonu büyük mükafat,
Son sözlerin sahibi, O Muhammed Mustafa,
Bu tepe ki kutlu dur, karşımızda Arafat.

Nereye baksan rahmet, nereye baksan insan,
Gece bir iki üçte farkı yoktur zamanın,
Mahşeri kalabalık, dolu doludur her an,
Çekimidir çekimi, huzurlu bu Kuran’ ın.

İrfan Yıldırım Çevik