başkasından çıkıyor gibiydi ağlamak sesim
uzaktan baktım
nasıl bakılırsa
içimde önce incecik
sonra çoğalıp
çağlayan nehri
bıraktım başı boş


umurumda değildi
dışardan duyanlar ne derdi
nasıl yansırdı duvarın ötesine
ama bu pislik temizlenmeliydi
ne kadar atık varsa
akmalıydı dışarı
tertemiz yıkanıncaya değin kalbim
beynim büzülüp durmaktan
bıkıncaya dek


bu boşalış
işe yarar biliyorum
hayli denemelerim oldu
yastığa başımı gömerek
veya pencereden boş boş bakarken
eksik bir şeyler görürken
yaşanmışlıklarda
fazlalıklardan usanmışken
eksile çoğala
kulağımda çınlarken tahammülsüzlük
yakamdan tutup sarsarken yada
dalıp gitmişken gözlerim
uzun uzun
sevgi dolu avuçlarım
bomboş kalmışken


uzaktan baktım
sabır beni bırakıp gittiğinde
başımda dolaşırken kara bulutlar
nasıl yağdığıma
dolu dizgin


02. 11. 2017 / Nazik Gülünay