Merhaba sevgili
Yine yalnızlığı kuşanan yokluğunun gecelerinden yazıyorum sana
Uykusuzum her zaman olduğu gibi
Bitmek bilmeyen bir yorgunluk var yüreğimde
Uçurum kondu bu gece de kalemimin dilinden
Bu neyin inadıydı anlamadım ki
Var mıydı sevdamızda şarkıları susturmak
Var mıydı mesafelere ayrılığı da eklemek
Neden gittin ki sevgili
Ben dememiş miydim gidersen bu şehir susar diye
Ben dememiş miydim susarsan bu şehir ağlar diye
Söylesene sevgili
Hangi ayrılık kılıçlarını kuşandı da götürdü seni yalnızlığına
Ah be sevgili
Ben sana anlatmadım mı rüzgâr kayayı götüremez diye
Ben sana söylemedim mi hiç kimse sevgimize karşı koyamaz diye
Neden pes ettin ki bıraktın beni geçmişinde
Ah be sevgili
İstanbul mu kaldıramadı seni
Yoksa yüreğin mi kaldıramadı bu şehirden de büyük sevgimi
Hani gelecektin buraya
Hani hep şiirlerimde bahsettiğim martıların seslerini dinleyecektik seninle
Hani müzeleri gezecektik seninle
Ah be sevgili
Biz karar vermemiş miydik senin kadar güzel olan bu şehirde aynı nefesi almaya
Şimdi sen gittin bense bittim
Bittim be sevgili, ben bittim
Kaç şarkılar eskittim yokluğunun serinliğinde
Kaç yürekler tükettim sensizliğin gecelerinde
Ah be sevgili
Bizim üç eylülümüz vardı nefes kesen heyecanlanmalarla buluşmayı beklediğimiz
Sabahın yedisinde çiçekçi arayışımız
Saatlerce bir saat kulesinin önünde bekleyerek yüzlerce kez tur atışımız
Ah be sevgili
Bizim hiç bitmemesini istediğimiz bakışlarımız vardı
Ve hiç çektiremediğimiz fotoğraflarımız
Neden be neden sevgili
Neden çekip gittin ki
Biz sevmemiş miydik birbirimizi