ZAYİ OZAN’IM SEN (381)

Bir güzel görmüşsün dilin sürçüyor.
Sen başka güzele kul olamazsın.
Çok sevmişsin onu için acıyor.
Bir başka ağaca dal olamazsın.

Evine yoluna tuzak serseler.
Her gelen gidene kötüleseler.
Sevdandan vazgeçe yemin verseler.
Sevdiğin güzele, el olamazsın.

Olsun şu yüreğin sevgiden yana.
Tedavidir sevgi ömürde cana.
Ayrılık olursa nasıl dayana.
Hüzünler dağıtan dil olamazsın.

Çokça sıcakkanlı gönül erisin.
Seven gönüllerin ilham pirisin.
Sevdiğine sadık dürüst birisin.
Başka şekil esen yel olamazsın.

Gönül yaşlanmazmış bahar kalıyor.
Beden ise yorgun kendin salıyor.
Kavuşamadıkça kalbin zorluyor.
Zamanı gelmemiş hal olamazsın.

Ömrü vakfettiğin Türklük Ülküsü.
Bu uğurda geçen hayat öyküsü.
Dilinde bir türkü sevda türküsü.
Dikeni olmayan gül olamazsın.

Yarım asrı geçen ömrü bulmuşsun.
Tüm bedenin ruhun sevgi dolmuşsun.
Zayi Ozan’ım sen aşka düşmüşsün.
Yansan yakılsan da kül olamazsın.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 28/10/2017 Salı
Yayın : 01/11/2017 Çrş.
www.edebiyatdefteri.com/siir/1125399/