Kirlettik dünyayı ellerimizle.
Bütün mahlukatın hakkını yedik.
İncittik kalpleri dillerimizle.
Kendi kendimize yazık eyledik.

İçten içe çöken viraneleriz.
Akıldan bihaber divaneleriz.
İblisle iş yapan avaneleriz.
Kendi kendimize yazık eyledik.

Kendi çevremize bir koza ördük.
Ne garibi duyduk, ne yüzün gördük.
Basiret mahrumu bir bakarkördük.
Kendi kendimize yazık eyledik.

Esir aldı bizi dünya telaşı.
Yağma, yağma ettik dağ ile taşı.
Yıllardır dinmiyor mazlumun yaşı.
Kendi kendimize yazık eyledik.

Zor geldi çalışmak, yıllarca yattık.
Hileli ürettik, hileli sattık.
Yalana alıştık, batağa battık.
Kendi kendimize yazık eyledik.

Öfkeyle beslendi duygularımız.
Kabusla bölündü uykularımız.
Esir etti bizi korkularımız.
Kendi kendimize yazık eyledik.

Ne adalet kalmış, ne de merhamet.
Emek harcamadan, bekler keramet.
Böyle bir topluma yağar mı rahmet.
Kendi kendimize yazık eyledik.


Sabri Koca

* avane: yardımcı