ben karanlığım
zifir ve üst üste gecenin
ve seni hissediyorum
her AN ellerim/ellerin...

derine/tenine ve etine
ve hükme sonra
zamANa
bir iz
işaret olsun
sahipsiz kelimeler/im...

ki arka balkonunda AKlının
ağlamaklı gözleriyle
sökülerek yerinden
b-akıyorken AY.

gibi

yıldız yıldız susmalı belki.

hani
birleştirdim de...

bana ders veren parmak uçlarını
he-ce-le-dim.

pişman gibide değildim

soluğun ve rüzgar
pencere ve saçların
kırılganlığında AYnan
ve bir ANka
omuzlarımdayken

uçtum/uçtum
vuruldum ve......

boşluğunun derinlerindeyim
ve yer
altında tabanlarımın

gülüm/se

ama şaşırmadan
sözlerime yineYİNE...

dokunabilir
ve sokulabilir sonra
yüzler yüzlere
kokun değişmemişde
olabilir.

olasılık hesaplarına
izin vererek
ve çekilerek
kuytularıma

kaç kurşun!
kaç gece.

hayır, bıçak sırtı kelimeler/in
iki kürek arası sırtımın

kAN

vuruldum ve çakıldım
mavi taşlarına ıslağının...

- okuyormusun?

evet bazen
ve sık
herkesi
ve kendim kadar
soluksuz tek nefeste.

unutuyorum seni DÜŞününce
adımlarımın büyüklüğünü
koşar gibi
illegal bir bildiriye
ki ben yalan sevmedim hiç
yapmadım asla öpüyormuş gibi
pembesini gördüm dudaklarının
yetinmedim ısırdım.

aklını diyorum serseri
çevirip durma pencereye
ki dokunuyor bedenime gözlerin
ve tırnakların keskin
KANat ama acıtma...

alışamıyoruz biliyorum
kendimize bile
anlaşamadığımız
hayatlar arifesinde ki

korkma
kar yağacak yine
ve ikimiz
ne çok kelime
kendimize...




(...)