Sensizlik çoğaldıkça büyüyor öfkem
Her susuşunun ardından
Dört nala geliyor soyha ayrılık
Sevdaya dair olsa da
Kırılıyor dibinden fay hatlarım
Çatlıyor ruhum dökülüyor bu canım

Gürleşen sessizliğin
Perde perde inerken ömrüme
Peşin sıra koşmalarım topal kalıyor
Uzanan ellerimi tutuyor Yezitler
Göğsüme bastıklarım Kerbela oluyor
Kan dolarken deşili yüreğime
Merhamet serçeleri bir bir ölüyor
El aman dilendikçe kararıyor kalpler
Sıcacık bakan sürmeli gözlere
Hasret kalarak göçüyor taze bedenler

Yokluğuna talimsiz yüreğim
Bağlanıp turnaların hür kanadına
Göçebe bir hayata reva görülürken
Patlamaya hazır sokaklar kadar tedirgin
Yakışına vurgun gözlerim
Toprak olacak bu sensizlik
Ve toprak kokacak sessizliğin
Ecel dokunduğunda nefesime

Yokluğunun arefesinde
Gül mü nergis mi fulya mı
Binbir çiçek kokacak kederimden
Ol anda ateşten gömleğini sıyırıp teninden
Söndürüp güneşi ,ayı,yıldızı
Dahi bütün ışıklarını bahtsız ömrümün
Öylece silineceksin gönül defterimden…