Yüzünün resmi.
Tavla arasında çok sıcak.
O duman dağılmıyor, zifir sessizliğinde,
Biraz tanıdık geliyor ismi,
Sen şimdi iyice karanlığın gözlerine bak.

Yalancısın, dışarıda öyle yalın sancısın
Kapıyı araladı öfkesinde zaman
Kırış kırış karşımda, dalgın dalgın
Bakışlarında derin mana
Sen neden utanıyorsun?
Al şu çayını çekil kenara,
Şimdi hava seni seçmiyor,
Bu barış başka yalancı,
Kapımda hâlâ bekliyor, bak, görmüyorsun.

Keyfim çok güzel, dokunma,
Yokuş aşağı iniyor bütün kirli yüzler.
Bin parça olmasından anlıyorum.
Seni böyle seviyorum.
Yazık ki çok mutluyum,
Gözlerinin aldırmazlığından anlıyorum.
Bu sene kış sensin, bana bakıyorsun.
Dumanından tanıyorum seni,
Ne zaman ben olsam, yetinmiyorum.
Perde perde ıslanıyorsun, kanatlarım düşmüş.
Bu kırışıklık doğal geliyor.
Elimi hiç bırakmaman da caydırmıyor,
Her şiirde gidiyorum, hiçbir şey durmuyor.

Dilekler bitmiyor hayat boyu dökülüyor,
Eleştirilerin ardı kesilmiyor,
Dünyada yangın hiç eksilmiyor,
Gözyaşı dökülüyor, herkes acınası yapmacık...
Bu sahte yüzün resmini kimse silmiyor.
Varlığın içimi daraltıyor,
Şimdi bana dokunma, yine de sen bilirsin,
Al işte, bir gece daha diriliyor sesin,
Söyle bana kimsin, nerdesin?