Sarılıp güvendiğim tenime delik deldi
Yer gök gri duman ki belirsiz namert ve er
Taze filiz beklerken sonbahar erken geldi
Sevdası el aman ki latife boyun eğer.

Buz üstünde yazılar bir yay misali gerdi
Gece uykumdan etti onun bunun çok derdi
Ben yel yağmur isterken yaşım kemale erdi
Nefsim öyle yaman ki ruhta defterler dürer.

Fikre çer çöp sokmadan düşünüp bulgur aşı
Korkutarak yaptılar vücuda hayal aşı
Can döverek başladı varlık yokluk savaşı
Hayat akan bir anki sonuç toprağa girer.

Ayrı ayrı rafladım benimkiler ve diğer
Ahmet üstüne koyma bu bir hayvansal eğer
Sal kuyuya aksini gör tanımakmış meğer
Şer yaşanan zamanki bitmekte ulvi değer.

Aceleyle kaçıyor yanımda bildiklerim
Kalbime köz koydular zoraki sildiklerim
Veda bile etmeden uçtu hep sevdiklerim
Yaprak döküyor sanki dostlarım birer birer.

16.10.2017
Ahmet Çelik