Bülbül gibi figan eder dururum
Geçen yıllarımı kimden sorarım
Sabredip özlemi hayra yorarım
Volkan oldum yandım közde ne var ki..

Eşim dostum haklı, gelmeyeceksin
Bir can yolunda, bilmeyeceksin
Verdiğim selâmı almayacaksın
Üşür yürek sensiz, buzda ne var ki..

Kendi kendime de konuşur oldum
Gonca güldüm evvel, bak şimdi soldum
Ne çetin sınavmış artık yoruldum
Türkü oldum dilde ,sazda ne var ki..

Ah be yavrucağım karaymış yazım
Herkese çok fazla ,sana hep azım
Gayrı yaşamam ben mezarım kazın
Öldüm öldüm bittim öz de ne var ki..

Adın geçtiği an boynum bükülür
İlmek ilmek olmuş, yürek sökülür
Pul pul oldu tenim, yaprak dökülür
Virane bu kadın ,tozda ne var ki..

Yıllardır ararım sensiz olamam
Gül eskisi gibi derler gülemem
Kayboldum gurbette evi bulamam
Bahtım kara kıştı ,yazda ne var ki..

Şiir yürek artık yaşıyor sanma
Felek yüküm ağır, bir de sen binme
Ne bıraktın bende, ismimi anma
Yazsam roman olur, söz de ne var ki..

Sevda Doğan Karakaş