Varsa mayasında Niksar toprağı,
Sofrası yerdedir, SAÇAR Niksarlı.
Gurbete kursada ev bark durağı,
Yadelde duramaz, KAÇAR Niksarlı.

Kaleye çıkarak nâra atmayı,
Nıksar ovasına selam çatmayı,
Ayşe’yi Hatçeyi bizim Fatma ’yı,
Özlerken takvimi BİÇER Niksarlı.

Madurudan geçip Şakşakta gezsek.
Ali dayı sağ mı elini öpsek?
Emmiyle bibiyle özlem gidersek,
Her gece sılaya UÇAR Niksarlı.

TOKİ’den ayvaz ’a çevre yoluna,
Kireç köprü, Bağlar her bir kuluna,
Kadın, çocuk, erkek ,yaşlı ,duluna,
Selam verip kucak AÇAR Niksarlı.

Tandırda Nurcanla katmer yağlayıp,
Şalvarın üstüne önlük bağlayıp,
Her gelen geçeni bir bir eğleyip,
Böler lokmasını, ÜÇER Niksarlı.

Yaz gelsin diyerek günler eklerken.
Çamiçine çıkıp hava çekerken.
Dönüşte Ayvazı şöyle yoklerken.
Şifalı suyundan İÇER Niksarlı.

Bengilere sorun hala yorgunmu?
O dar sokakları yine durgun mu?
Kaderine küsmüş yahut kırgın mı?
Saymaz günde on kez GEÇER Niksarlı

İçinde yaşarken kıymet bilinmez.
Hiçbir yerde hava suyu bulunmaz.
Senden ayrı nefes verip ölünmez.
Bir gün toprağına GÖÇER Niksarlı.

Sevda Doğan Karakaş