Kaybolmuş ümit kırıntıları.
Her veda kal bulmuş ne yazık ki!
Acı intihar ihbarı misali,
Sararken yüreği,
Dinde son arzun.
Birkaç gün daha rahat bir yaşam.
Olmayacak duaların durağında beklersin çaresiz.

Üşürsün çaresizliğinde hayatın.
Kolun kanadın kırılır uçamazsın kuş misali.
Başında seni terk etmeyecek bir ağrı başlar.
Nefesin daralır, nutkun tutulur.
Hayatı yaşayamaz hale gelirsin.
İsyan edersin elinde olmadan kayıp giden her şeye.
Her boş avuntuyu içine çekersin umut diye.
Yine de bir yol bulamazsın.
Acı ki, gönülden içeriye...

Zan altında kaldığın dünyada.
Ozanı olursun hayatın,
Kalem silahın, sözlerin mermin olur.
Sıkarsın tüm keşkelerin ayağına.
Gözyaşların dermansız bir dert olur.
Ağlar ağlar durursun tüm geç kalmış keşkelere.

Geçmez olduğu vakit zaman.
Yalnız olduğunu anlarsın.
Bu kez gerçekten yalnızsın.
işte o vakit ölsem dersin.
Ölmek ki en son istediğidir insanın,
Kalbinde acı yoksa eğer.

Bir insan ölümü dahi almışsa göze.
Hayata dair tek bir umudu dahi kalmamıştır içinde.
Ve bu yüzdendir.
Ölüm daha kutsaldır yaşamaktan...