Aşkı söylemekte, bütün şarkılar,
Matemli dizeler, yazmam bilesin.
Boş yere yanmamış elbet aşıklar,
Sevda çekenleri, üzmem bilesin.

Nedensiz kuşkular edermiş ayrı,
Tarumar olmasın sevenler gayrı,
Ne mecnun ne Ferhat, çözmedi sırrı,
Ben niçin çözeyim, çözmem bilesin.

Divane değilim, olmuşum aşık,
Nasıl sevilmez ki bulmuşken ışık,
Baksana sevdiğim, ruhum barışık,
Bulduğum huzuru bozmam bilesin.

Fidanlar yeniden tohum açmışken,
Gonca gülüm hele, sevgi saçmışken,
Dimağımdan hüzün, henüz kaçmışken,
Türabdan meflucu, kazmam bilesin.

Yıllarca aradım, derde devayı,
Koskoca bir ömür sordu sevdayı,
En sonunda buldum, doğru davayı,
Yanında koşmaktan, bezmem bilesin.

Firgatliyim deyip, defter dürmüşken,
Kalbime anlamsız duvar örmüşken
Mecnun gibi çölde, serap görmüşken
Bu diyarda sensiz, gezmem bilesin.

Aşık firgatli
Erdal EBEM