Ey Rüzgâr

Desem ki rüzgarlara
Al götür bütün ayetleri
Işığın gölgelik bıraktığı
Aydınlık ve hiç aşk yankısı vurmadığı
Tutsak bir kuşun kafesine

Ey rüzgarlar
Ben kokumun gitmemesinden korkuyorum
Miladi zamanlardan bu yana
Evrenin yabancılaşan yüzüne
Ve kimse bilmez
Yüzüme vuran ayazın
Solmuş bir geceden kalan
Kuşku dolu bir bakışı olduğunu

Ve nehir değildi
Avuçlarımdan berrak denizlerin çaldığı
Ah insanlar
Sizde açık bırakın
Hayallerinizin denizin avlusuna vuran ruhunu
Ve martılar
Rüyalarınızın üzerinde
yalancı bir düş gibi gezerken
Size everenin en güzel
Dualarını okusunlar
Bembeyaz kanatlarının
kırık suların yüzeyini örttüğü hazla

Kimse inanmak istemiyor
Bahçesinde solan gülün
Ruhunun da kendinden bir parça götürdüğünü cennete
Ve o bahçedeki filizlenen hislerinİn
belki bir gün sensiz açacağını

Ve bir gün aynı rüzgar
Uğrarsan bana
Kokusunu bilmediğim çiçekler getir
Üzerinde çiğ tutmayan fulyalar getir
Ve kökünde kötülük bitmeyen filizler getir

Ey rüzgar
Bende sana şiirler yazayım
kafiyesi redifi olmayan
özgürce
Şiirler çoğaltayım kendi kökümden
Tomurcuklansın ben ben
Büyüsün sen sen
Ve koklasınlar biz biz