YALNIZLIK

Yalnızlığı dört duvar arasında
hasret çeken çok iyi bilir
çaresizliğin eşiğinde kıvranırken
kimilerinin bedeni hapis edilmiş olsada
bedeni özgür olupta duygularını prangalamış mahkumlar gibisin
onlarca yüzlerce binlerce hatta milyonların içinde
yalnızlık çeker
geceleri kabus görürsün
uyku tutmaz seni
tutsada sersem gibi uyanırsın
sabah kalkınca
malum karın acıkır
işte o kahvaltı yokmu
tabağında özlem
bardağında hasret
çatalında virane olmuş yürek
bıçağı vurmadan
dilim dilim parçalanmış o gün
karanlığın çöktüğü gün
bir daha güneş açmayacak sandığın gün
lokma geçmez
boğazın düğümlenir...
Yalnızlık zor be kardeş
ah şu dört duvarın dili olsada anlatsa yalnızlığı
yaşarken çektiğin acıyı
kuytu gecelerin sızını
gözlerin bom boş camdan bakışını
sigara içmeden
alkol almadan
kafayı duman yapışını
anlatırken
kaleme dökerken bile içini yakar
yalnızlık
yalnız kalmak istediğin zaman ilaç gibi olsada
istemediğin zaman zehir olacak kadar lanettir
ah kardeşim
olurda beni ararsan
adresim değişti
yalnızlık sokağı
hasretlik caddesi
numara falan yok
bende hiç numara olmadı’ ki
düm düz yürüdüm hayatta
hayatın içindeki namertlere
meydan okurken
kimseye boyun bükmeden
giderim
gerekirse sonsuza
tek başıma olsada
yalnızlık zor be kardeş...

Seyhan Kılıç
Wuppertal, 07.10.2017