Ey dünya çöllerinde yiten gönlümün narı !
Üzgünlüğün neden ki başardınsa her zoru.
Kalbin ziyayla dolsa erir bağrının karı,
Sönmez ömür boyunca alevliyse aşk koru.
Sensiz içim daraldı medet ömrümün varı!

Varlar içinde yoksa birazcık kalan umut,
Dağlar çöker figanla alemler olur samut.
Küssen şu gafletinle Halik vermeden komut,
Hissizleşen ruhunda çürük hislerin uyut.
Pişmanlığım ahımda aman ervahın yarı.

Tonlarca yük taşır mı acizlendi bak beden.
Ufkum daraldı sanki bilinmez niçin neden.
Kimdir zalim olup da sebepsiz zulüm eden.?
Bir gün durur divanda hesap vermeden giden.
Derman da dert de sende yetiş nurların nuru.

Düşler karanlığında yarınlar bozulmadan,
Ruhlar temizlenipte yücelsin ezilmeden.
Ol dünya mezrasında sevaplar yazılmadan,
Taşkın huzur bulur mu günahlar çizilmeden
Dolsun gönül huzurla yıkılsın azap suru.


NECİBE ÇETİNKAYA

ARUZ : mef’ûlü / fâilâtü / mefâîlü / fâilün
ÖZLEŞİM -HECE