Aşığım ben gülistana,
Bağımdaki gül imrenir.
Tarihimin destanına,
Haset eden el imrenir.

Bakmayız hiç yaşa başa,
Can veririz dağa taşa.
Gözümüzden akan yaşa,
Hazar’daki göl imrenir.

Doru beyaz kısrağıma,
Okla yaya mızrağıma,
Göklerdeki bayrağıma,
Damarımda al imrenir.

Ustasına çırağına,
Özleminden firağına,
Gönüllerin çerağına,
Külhandaki kül imrenir.

Çobanımın çakmağına,
Gelinimin yaşmağına,
Türkü diyen ırmağıma,
Coşkun akan sel imrenir

Oğuluma kızanıma,
Kopuz çalan ozanıma,
Minarede ezanıma,
Kilisede zil imrenir.

Dünü bırak bak ferdaya,
Bülbülde ki ol şeydaya,
Taşkın’daki bu sevdaya,
Söylemeyen dil imrenir.

NECİBE TAŞKIN ÇETİNKAYA

SEMAİ : Güney Anadolu’da yaşayan Varsak Türkmenleri ’ ne ait halk şairleri tarafından çalınıp söylenen koşmalardır. Diğer koşmalardan farklıdır. Farklı bir ezgiyle okunurlar. 4 + 4 duraklı 8’li hece ölçüsüyle yazılırlar.