Aşk ile yanarak, küle dönmezdim
Yürekte bu ateş, kor olmasaydı
İnan katlanırdım, yanar sönmezdim
Ayrılık bu kadar, zor olmasaydı

Herkes sevdiğine, nasıl koşardı
Sevgiler gönüle, dolup, taşardı
İnsanlar belki de, mutlu yaşardı
Şu kara sevdalar, var olmasaydı

Aşkın ummanına, dalan, del olur
Sevdiği her çiçek, gonca gül olur
Hasret çöllerinde, gezdirme n’olur
Hâk’tan gelen emir, dur olmasaydı

Sevgili gitse de, dönüp bakmazdım
Bunu da aklıma, asla takmazdım
Böyle bir çileyi, inan çekmezdim
Yüce dağ başında, kar olmasaydı

İbret, tavsiyeden, anlar mıydım hiç
Bu aşkın elinde, inler miydim hiç
Dostu, arkadaşı, dinler miydim hiç
Bende ki bu saygı, ar olmasaydı

Unutmak mümkün mü, küçücük anı
Seven sevdiğin de, bulur dermanı
Sevdayla yoğurmuş, örmüş insanı
Mevlâ’ca gizlenen, sır olmasaydı

Gören kalp severdi, hiç yanılmazdı
Duyguya aldanmaz ve kanılmazdı
Lüzumsuz, acıyla, yaşanılmazdı
İnsanlar bu kadar, hür olmasaydı

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz

DOST KALEMLERDEN GELENLER

Dalıp gidiyorken gözler derine
Ne söylesem azdır gönül yorana
Ulaşırdı belki sevdam yerine
Kalbinde örülü sur olmasaydı...........G.MORKAN

*
Hiç boyun bükmezdim gidip’te keme
İçimi dökmezdim varıp hakeme
Ne Yargıç arardım ne’de mahkeme
Şu içimi yakan har olmasaydı

Seven sevdiğine kurarmı tuzak ?
Gidip a-yar ille ettin ittifak
Ne geçti eline durunca uzak ?
Şeyda bülbül gibi zar olmasaydı......Batu_41-Durak Yiğit