Bir pençe toprak idim
Suyla çamur oldum
Ruhumu Rab’imden aldım
İnsanım ben insanım

Saf saf durdu melekler
Önümde eğildiler
Adem peygamber dediler
İnsanım ben insanım

Ateştenim dedi Şeytan
İnsan yaratıldı topraktan
İnsanın önünde eğilmem
Dedi üstünüm ben
Kuvuldu yüce divandan
İnsanım ben insanım

Tur i Sina’da Musa idim
Musa’nın elindeki asa idim
Firavunla ben savaştım
İnsanım ben insanım

Uğradım kardeşlerimin ihanetine
Satıldım pazarda köle diye
Alındım Mısır’ın sarayına
Kaldım aşkın kursağında
Atıldım zindana
İnsanım ben insanım


Meryem oğlu İsa idim
Konuşan bebek bendim
Hastaları iyileştirdim
Çarmıha giren ben değildim
İnsanım ben insanım

Hüseyin oldum Kerbela’da
Boyun eğmedim haksızlığa
Yürüdüm şehadete
Uçtum gittim cennete
İnsanım ben insanım

Evladı Kerbelay idim
Baş koydum Hüseyin yoluna
Dönen varsa dönsün yurduna
Ben gidiyorum hakkın divanına
İnsanım ben insanım

İrfan GÖRGÜN