Sevdiğim beni dert etme
Biraz yalnızım kalabalıklar içinde
Azıcık dokunur hafif nazlı yüreğime
Hepsi o kadar

Ha az kaldı unutacaktım
Bir de
Gereğinden fazla değer verdiğim o insanlar var ya
Epey üzüyorlar beni
Bilmiyorlar kadrimi kıymetimi

Allah’tan Hızır gibi yetişiyor imdadıma kitaplar
Kurtarıyorlar beni sıkıntılardan
Dönüyorum huzurlu dünyama tekrar

Neyse
Beni boş ver
Söyle hele senden ne haber
Suruç’ta öğretmen olmak bilirim çok zor
Birkaç güne kalmaz kasıp kavuracak çöl sıcağı sizi
Sivrisinekler yakacak teninizi
Çok çektiniz zaten kışın
Çamur deryasında yüzdünüz Suruç’un

Bereket versin
Yüreği insan sevgisiyle doludur Suruç’un
O olmasa kalınmazdı Suruç’ta kışın ,yazın

İyi bak her biri bir dünya değerindeki öğrencilerine
Anne sevgisiyle yaklaş o meleklere
Aydınlat onları ilimle fenle
Yürüsünler yarınlara emin adımlarla
Görsünler önünü ilmin ışığıyla

Sevdiğim ,nar çiçeğim ,iki gözüm
Sensiz bu ellerde çok yalnızım
Bu benim alın yazım
Boyun eğerim
Yeter ki sen üzülme aşkım

İrfan GÖRGÜN