Ayrılık denen aldanış,
Gözlerinde kendimi koyacak bir yer bulamamakmış,
Uğruna büyümeyi göze aldığım bu sevda da,
Kismetime düşen yine, yeniden kimsesizce ağlamakmış...

Solgun yüzünün tanıdık bakışlarında kaybediyorum kendimi,
Yüzünde daha önce hiç görmediğim terkedilmişliklerle...
Bir yabancı gibi bakıyor gözlerin bu gün bana,
Uğruna yıkılan kalelerim geliyor aklıma birer birer,
Bir bakışınla, saniyelere sıkıştırılmış yaşlanmışlıklar hissediyorum...

Bu gün, ilk kez,
Gözlerinde kendimi koyacak bir yer,
Gönlümde uğruna yanmamış bir yer bulamıyorum...

Bir bakışınla, yıllanmış yalnızlığımın tozlarını silip,
Kimsesizlik denen dipsiz karanlığı tutuşturuveriyorsun elime,
Yanıyorum yağmur öncesi Kelkit ayazında,
Bu gün, karlar yağıyor sensiz kalmış gençliğime...

Rüzgar savuruyor saçlarını, bir senli hatıradan ötekine,
Saçların o kadar yabancı geliyorki ellerime...
Sanki hiç dokunmamış gibi tenine,
Hiç uzanmamış gibi dizlerine,
Bu gün bir yabancıyı resmediyorsun gözlerime...

İşte geçiyorsun karşımdan, harp sonrası gazi yüreğinle,
Şimdi anlıyorum ki, bir daha, sonsuzca bakmalıymışım güzelliğine,
Yokluğun sığmıyor, senin sığdığın hiç bir yere,
Meğer ellerinin sıcaklığı dahi yetiyormuş bedenime,
Aşk dedikleri şey yerine...

İmkansıza kafa tutan bütün sevdalarımı yeniden yaşıyorum bu gün seninle,
Gülüyorum, ağlanacak halime...
Onun da biteceğini bile bile,
İzin veriyorum gözlerimin gözlerinle yeniden sevişmesine....

Bu gün yeni birşeyler yazıyor gözlerinde,
Hiç bir şairin kalemine sığmayacak,
Anlamak uğruna deli olunacak,
Bir şeyler, ayrılığın dizleri dibinde...

Usulca çekiyorum, seni de sineme,
Bu gün ayrılık denen yangına, yeni bir isim koyuyorum seninle,
İlle de sen, sen demeye başlıyorum,
Bu da geçer dediğim her bir gidişe...

Bu gün yüzüne yeni yerleşmiş el gibilikten anlıyorum ki;

Ayrılık denen aldanış,
Gözlerinde kendimi koyacak bir yer bulamamakmış,
Uğruna büyümeyi göze aldığım bu sevda da,
Kismetime düşen yine, yeniden kimsesizce ağlamakmış...

25 09 2007

Kelkit

Selim Seven