Kırılıyorum işte
Anlamsız bir noktada yüzüme dokunuyor çizgiler
Tutup gülüyorum bende
Elimin dediği ne varsa
Küflü bir elma sepetine dönüşüyor
Yada çamurlu bir ırmağın dibe vuruşunu izliyorum
Kısır döngün de yüreğim
Bir ad var
Bulaşık süngeriyle yıkayıp temize çekiyorum
Bir ipin ucunda ölen mısralarımı
Pembe çikolata jelatinleri dağıtıyorum
yaralı kadınlara
Susuyorlar

Kabuğun üstünden bakıyor herkes
Üstüme ne giydiysem
Vişne reçeline bulaşıyor yüzüm
Sonra ellerim
yara bere içinde
Dizlerimin üstüne kalkamıyorum
Protez bacaklarım kırılıyor
Hissetmiyorum
Hatta sevmiyorum kimseyi

Şiir değil bunlar
İçimde bir şeyler kanarken
tutup gök yüzüne savuruyorum mısraları
Sonrası dinmeyen bir yağmur başlıyor kirpiklerimde
Islak bir yıldıza sarılıyorum
Kuytular mavi
Sabahı bekliyorum,
Ölmeden
uyandır beni....

Özge Özgen