16. BU UMARSIZ KASABADA

a.
hiçbir çocuk kan görmeye dayanamaz
bu umarsız kasabada
hiçbir çiçek zamanından önce solamaz

zaman tanrısıyla yarışan aşk kıvılcımı
parlamasın bir
önünden iblis olsa kaçamaz

eçiş-bücüş kimi insan taslakları
silâhları çekincesiz çekerek bellerinden
şairleri vuramaz

direnç, asla hüzünsüz
hüzün, türküsüz
kıvranamaz
b.
gözleri gülüşlü kızlar mı desem
gökleri güneşli yazlar mı desem
beni burdan başka yerde barındıramaz

17. HANİ, NERDE?

kalbim, acısıyla sarsılıyor
beni terk edişinin
düşlerime lâpa lâpa kar yağıyor
tipi basıyor içimi, hiç durmaksızın

hani, nerde sözlerin, sözlerinin güzelliği?

bir çınar, gürültüyle devriliyor
çocukların gözlerinden îrin akıyor
mitralyözle taranıyor sevdalar
ah dünya, dünya’m: kan-revân içinde

hani, nerde güzlerin, güzlerinin özelliği?

beni terk ettin diyedir
alnımın kırışıklığı
boynumdaki çıban izi
ve kendime batmışlığım boylu boyumca

hani, nerde yazların, yazlarının kızıllığı?

18. TARAZLANMIŞ TANIMLAR

1.
aşk:
onca çırpınmama karşın
içinde doyasıya
yüzemediğim ırmak

-kimliğimi dile veren, kırçıl umut ey!
2.
öfke:
kırlangıç uçuşundan
ve evliyâ uykusundan
bana gelende

-toprağımı güle veren, pembe direnç ey!
3.
kavga:
kıyım kıyım kıyıldığım
kınından sıyrılmış
o kılıçlarla

-yüreğimi sele veren, suç ortağım ey!
4.
hüzün:
ah, ömrümün törpüsü
ve davulsuz, zurnasız
bolca kanlı bir düğün

-yaprağımı yele veren, güz ormanım ey!

ve özet:
aşkım, öfkem, kavgam, hüznüm
dördünüz delifişek dizildiniz önüme
hem yaşamım oldunuz, hem ölümüm

19. ÖMRÜM İŞTE

zift ve katran karışımı bir ömür
gördünüz mü hiç, görmedinizse
eğilip bakınız benim ömrüme

bıçaklanmış ağaçtan akan özsuya
görmez gözün aradığı ışığa
bakar gibi bakınız

sam yelinin izlediği solgunluktur o
en çıkarsız özlemlerin özürsüz övüncü
canını dişine takmış yürüyen

ömrüm benim: bir umarsız karaca
acının ormanını kolaçan eden
gözleri nemlice, gönlü mevlâna

dinmeyen yalnızlığında ahmed haşim’in
vuslatında saklanır yahya kemal’in
titizlikle saklanır, saklanır incelikle

tüm duygusal darbelere tuşla yenilmiş
kırık kalp fırtınası
şu kalpsizlik çağında

20. MUTSUZLUK GAZELİ

kaç çıldırmış çocuğun kıyısında ağlarım
ah zavallı yüreğim: mutsuzluk güzergâhım

kambur üstüne kambur biriktirdim sırtımda
çoğunluk: acılara, hüzünlere sarkıldım

hangi insana gülsem, yüzüme tükürüldü
kimsesiz kimliğimle balgamlara bulandım

şiirsellikle yüklü bir gülüş aradım hep
sevgilisiz kalmayı ömre hakâret saydım

gene de sefâlette soldurdular yüzümü
cenâzesi çalınmış gömütlerde kınandım

yorumlayan ve dürten eleştiren yönümle
ahâli arasında sipsivri bırakıldım

sadist erkeklerle şu mazoşist kadınların
ortak iktidarınca sürekli yağmalandım

çocukluğum, ilkgençliğim, gençliğim eyvah
ölüm her yerde, peki nerde hayatım?