Sevgiden ürkünce yürek
Çamurda susuz bir balık
Bir kara koyun
Kayalıklarda yosun..

İnsan anladığında
Kaçıp gitmek ister
Ama gidecek yeri yoktur
Bu yüzden bırakır peşini

Karşılıklı iki mektup
Sendeki yıpranmış ve yırtılmış olabilir
(Kaybettim diyemez)
Diger mektuba ne olduğunu bilmek istemez
Söyleyecek sözleri vardır birbirlerine
Zamanın ve mekânın ötesinde
Yüreklerde sevgiler yapışır kalır
Zaman gibi toz gibi

Ama insanlar inatçı ve intikamcıdır
Durup dururken öldürebilir
Bir tavus kuşunu bile

İki sevgi çokmu bir yüreğe
Belkide değil
Ben sevdim ve haklı buluyorum kendimi
Üçüncü olamaya da razıyken
İkinci olmayı da fazla bulmuştu bana birinci kişi

Cesur bakışlarından
İmalı sözlerinden belliydi
Çünkü rahattı içi
Üzerine düşeni yapmıştı
Yinede ara sıra ah çeker
Vazgeçmeyebilirdim diye azarlardı kendini

(Başka biri olsaydım keşke
Baska biri başka bir yerde)

Ama dünyada masallara yer olmadığını söyleyerek haklı çıkarır kendini
Yinede tek özrü bu olabilir
Yıpranmış tuhaf hayatı birde

(Artık unutulmuş,acımayan yaralarıyla sevebilirdi oysa)

Şimdi yalnızca hiç söylenmeyen
Ve ötekinin bilmesine imkân olamayan
Sözler kalmıştır geriye.