Gel ey sevgili
Yokluğundan verem oldum
Gülüşünü al da gel

Ey Sevgili
Bekliyorum, dayanamıyorum
Yokluğunla baş edemiyorum
Ellerimi özlemiş de gözlerimi özlemiş de
Derdimden hasta olmuş de
Gel de derman ol derdime

Gel sevgili
Düşsem de gözlerinden
Yollarıma düş gel
Bensiz oralarda dikenlerin üstünde de gel
Geceler zindan olmuş ona de gel
Hayata küsmüş küsmüş de
Yaşamından, içtiği sudan tat almıyor
Sunulsa ona cennet bakmıyor
Fezadan çıkıp gelsen de gel
Yağmur ol gel kurumuş toprağıma
Rüzgar ol gel bulutlu gökyüzüme
Güneş ol gel karanlık evime
Götürdüğün yarımı yarınımı da al gel

Gel ey sevgili
Bıraktığın yerdeyim
Istanbul huzur vermiyor
Vallahi sanki denizi birikmiş gözyaşlarım
Taşı toprağı diken
Gün geçtikçe beni bitiren
Erim erim eriten
Gelde ölmeden muradıma erem

A Haluk Fidan / 7 Eylül Per. 2017 / 08:27