OBUR

Kötü söz işitirsin beklemediklerinden,
Abur cubur yer, kola içersin...
Sinirlenirsin türlü dertlerden,
Bu sefer de kahve içer, müzik dinlersin.
Kendini çaresiz bir melankoli içinde hissedersin!

İçerlenirsin iki yüzlü dünyaya,
Şiir yazar, dudaklarını yersin,
Açılamazsın sana tapana...
Beş şeker atarsın dalıp çayına!

Konuşamazsın derdini soranla,
Salyangoz gibi çekilirsin kabuğuna!
Sırrını söyleyemez, hıçkırırsın yana yana!
Gözyaşını içersin bu seferde kana kana...

Sevdiklerinin konuşursa arkandan,
Girersin mutfağa...Doldurursun mideni musakka , dolma!
Görenler hiç boş durmuyorsun diyecek olsa,
Allah sevmez dersin, boş duranı nasıl olsa!

Obur çıkar adın, yayılır etrafa...
Nasıl kilo almazsın meraklıları şaşırır sana!
Kimse bilmez içini kemirenleri,
Düşünce denizinde boğulmuş fikirlerini...

Ne kadar tıkınsanda içindeki girdabı dolduramazsın...
Hayatın boyunca ezikliğin ıstırabını yaşarsın!

Esin Çelik Karayeli (1990)