Biraz klasik olacak ama 80li, 90lu yıllarda çocuk olanlar, o yılların unutulamayacak güzelliğini yaşayanlar bunun ayrıcalığının ne demek olduğunu bilirler... Asil duygularla bağlı, samimi insanlardan oluşmuş o mahallelerin güzelliğini nasıl unutabiliriz ki! Seneler once yazdigim bu şiirimi okuduğumda ruhumun derinlerinde yeniden o yillara yolculuk ettim.

Biz Mudanya-Zeytinlik sokağının sevgi dolu çocukları... Artik herbirimiz birer yetişkin olsak da, o yılların büyüsünü hiç aklımızdan çıkaramadık ve hala birbirimizi hic unutmadik.

Bu şiiri , beraber guldugum ve beraberken aglamak nedir hic bilmedigim; bayramlarda komsu teyzelerden şeker topladığım ; pecete kolleksiyonu yaristirdigim, Ramazan topunun patlamasını neşeyle beklediğim; Teravih namazlarinda arka siralarda kikirdamamizi tutamazken yasli teyzelerden azar yedigim; Hidrellezlerde maniler okuyup şakalaştığım; mahalle aralarında oynadığımız oyunlara,saklambaclara doyamadığım; anneannemin bahcesinde muzik calip dansettigim, Seker kiz Candy, Heidi ve Tas Devri izledigim, bazen de aramızda anlattığımız korku masalları yüzünden uyuyamadığım; hepsinin cok sevdigim annelerinin güzel yemeklerini tattığım ;aramızda çıkardığımız komik mahalle gazetemizin neferleri ; sadece mahalle çocuklarının bildiği Gizli Bahçenin kahramanları, anneannemin masallariyla buyuyen, annemi hala kendi anneleri gibi goren, ablalarimi canlari gibi seven çocukluk arkadaşlarımiza ve kardeslerimize adıyorum :)