uykulu duygu fısıltısı
kıpır kıpır
boşluk sevincini bize duyuran kanat
kendine eski bir yol bulmuş
elini götürüp başına sarkan çiçeklere
ne kadar güzel olduğunu söylüyordu

galiba anlatılamaz olan
hayal içinde çabuk kaybolan
peri bulutunun ara ara kendini hatırlatması
galiba bir fısıltıdan fazlasını vermek isteyen
tutunuşlarını kaybediyordu zaman

karmaşadan anlaşılır seslere doğru göç eden
bir his uğultusu beliriyor benliğinde
kalkar kalkmaz uyumsuzluğun arasını birleştiren
evren parçacıkları dökülüyor sevginin eteğine

masayı uzattılar altı sıcak el ovuşturması
ayak uçları sızlasa da gecenin
duygular açık kadehler berrak
konuşuyordu suya geçmişin ölüleri

devam edin lütfen ilk sesinizin hatırına
orada olmayı istiyorum lakin
ördüğünüz duvarın ardı uçuruma benziyor

dediğimde işte öyle değil
cesaretiniz yoksa kapatmayın gözlerinizi
bakınca içinize burkulan karanlık
uzayan koyu maviliklerin matemidir

çiçeklere kapılıp kalmıştınız
sarkıyordu ve başınızın ucunda nefesiyle
saçlarınızı karıştıran coşku
bir buse ile rüyanıza ortak olacaktı ya
merak ettim
ne oldu sonra.