Yoruldum senden.
Ben canımdan bezerken,
Sen canımı acıtmaktan bıkmadın.
Sıkıldım aşktan,
Senin için gözyaşı dökmekten yıldım.
Nefret ettim aşk acısından.
Ve bu acıyı çektiren senden.
Hem aşıktım sana,
Hem de düşmandım.
Seviyordum hem de nefret ediyordum.
Acıyan yaramı daha çok acıtıyordum.
Sana bakarken aşkımdan ölüp,
Sinirimden kuduruyordum.
Kanasada aşk yaram,
Vazgeçemiyordum senden.
Özlüyordum kokunu.
Bana bakışlarını düşünerek uyuyordum.
Rüyalarımda seni yaşayarak geçiriyordum geceleri.
Bir gün seninle uyandığımığız günlerin hayaliyle uyanıyordum sabaha.

Hasrettim, hemde kırgın.
Aşıktım, hem de sınır tanımadan.
Ama yoktun, yanlızdım.
Ya unuttuysan beni diye endişeleniyordum.
Ben seni düşünmeden bir saniye geçiremezken,
Beni unutmana tahammül edemezdim.
Özlüyordum çünkü.
En çok da neyi özlüyordum biliyor musun?
Bana ilaç gibi gelen, bir bakışında her şeyi anlatabildiğin o eşsiz gözlerini...