Gönlünle aramıza çektin perdeleri göremiyorum gülüşlerini
Karanlıkta kalırsın gün yüzü göremezsin yaşayamazsın gündüzleri
Kader diyemezsin sen buna sen kendin isteğinle yapıyorsun
Sana kim akıl veriyor böyle yapman için bizi sevmeyendir o birileri

Uzun zamandır solgun duruyorsun belliydi böyle yapacağın ayan beyan
Ne benim için nede senin için dönmez mutlulukla artık bu devran
Açık açık söyle bileyim nedir davan nedir istediğin yapayım eyle seyran
Sana kim akıl veriyor böyle yapman için bizi sevmeyendir o birileri

Ayrılığa düştük mü hasret özlem gözyaşı gelir peş peşe bulamayız neşemizi
Kendimiz doğarken batırmayalım bizim için doğan o sıcacık güneşimizi
Dertlerimize derman uzak kalır yetişemez silmeyelim güzel günlerimizi
Sana kim akıl veriyor böyle yapman için bizi sevmeyendir o birileri

Âşık Gülveren’im ayrılık kararın bu gönlümü hasret okuyla deldi
Ayrıldığımızı duyanlar hatanın bende değil sende olduğunu bildi
Mutlu mesut bizi görenler bize üzülürken bizi ayıranlar gizli gizli güldü
Sana kim akıl veriyor böyle yapman için bizi sevmeyendir o birileri

Pişman olacaksın bir gün ayrılık kararı ile çekip gittiğin için
Hatanı anlayınca geri dönemeyeceksin ağlayacaksın için için

Âşık Gülveren