elleri catlamıştı
yürümekten aksayan bir bacagı
ayaza vuran gözleri vardı birde
yoktu solugu beklemeye dair
gelecegin getirecegi seylere öylesine inanmıştı ki
bu onun yokoluş senaryosu olmuştu

patikadan yürürken hayatın
duraksatan seyleri düşündü
ona göre aşk ve beklemek
cıkmaz bir yolda otobüs beklemekten farksızdı..
içindeki nadasa bıraktıgı düşünceleri yaşadığı onca acı ve kuraklıktan sonra söküp atmıştı hazları ile birlikte

uzun süre özlemedi
tek dostu aynada gördüğü yüzü olmuştu

o ahmet tellinin ve diğerlerinin yaşamak istediği
soluk soluga sıydı..
orhan velinin süleyman efendisi,
ataol behramoglunun sevdalısı,
munganın gece nöbetini beklediği berduşuydu..

herseyi bıraktı
kendinin zannettiği herseyi
zannetiği hersey
gittiğinde anladıki onun degildi
sadece isminin yanında anılan seylerdi..

hala gidiyor
yolar bitmeyecek kadar uzun
hayat sahip olamayacak kadar kısa..

sahi elimde neyim var benim..

susamuru