Akla ziyandır, çıkarlar birlenir,
Öyle bir halde değişmişti devir,
Kurtlar üşüşmek ister aç, bi açtır,
İnsanlık ölmüş ah, cana muhtaçtır.

Pis kokulu cevher, bulundu birden,
Petrol dedikleri, yenilmez cinsten,
Doluştular önce, İran, mollaya,
Şark tedirgin oldu, tetikte dünya.

Ne büyüksün petrol, ayakta her kul,
Top tüfek cenk ile kaldı öksüz dul.
Ortadoğu’ da dır, kaynayan kazan,
Mertlik bozuldu bak, mevsimden hazan.

Ah Ortadoğu ah, esiri garbın,
Sykes-Picot derken, başladı akın.
Siyah inci maden, bozdun huzuru,
Kimi zengin oldu, kimi kupkuru

Balkan, Ortadoğu, Osmanlı viran,
Tek dişi kalmış garp, ensende her an.
Mazeret, bahane, getirdi husul,
Gitti şark,Kerkük’ le, güzelim Musul.

Petrol, sen ne menem işsin, hayrettir,
Düşman, çıkar menfaat, tek millettir.
Sanayi, tank uçak, gözde siyah su,
Ortadoğu revan, kimde tapusu?

Tükenir elbet o, sonsuz değildir,
Bir kuşak mafoldu, sonu vehimdir.
Anasız çocuklar, öksüz Filistin,
Derken Suriye’ dir bütün niyetin.

Eller vicdan da mı, nerededir ki?
Namusu celp etmiş, kurt ile tilki.
İrfan olan üzgün, yürekler mahzun,
Yüzler avuca tok, bilmezde,sorun.

İrfan Yıldırım Çevik