sağanak bir yağmur var yine üstümde
bardaktan boşalırcasına yüreğime yağıyor
gidemediğim, kaldığım yaramsın
acımsın, kahrım, zehrimsin
mevsimsiz susuşlarımsın
kışım, solan yaprağım, kırılan dalımsın

seni parmak uçlarımda arıyorum
soğuksun, yangınsın,
ateş, kül, topraksın
yüzünün deltasında kalbolan çocuğum
kırılan saç tokan
üşüyen bedenin
tellere takılan uçurtman
dağılan bilyelerinim

yarım kalmışlığım
eksik yanım
tutunduğum
umudum
siyahın içinde aradığım beyazım
sancım
acım
sevincim
hüznüm

ah birde her yerde aradığım
ama yüreğimde acıyan yaramsın
düşümsün
bir gece karanlığında
sabahın seherine varıncaya kadar
sırat köprüsünden geçtiğim
ama her defasında vurulduğum
her defasında kaybolduğum
her defasında kaybettiğim
ahımsın, kan kusan yüreğimsin

sessizce özlüyorum
ne kadar yara varsa
ne kadar umudunu kaybeden çocuk varsa
ne kadar yetim
ne kadar ölüm varsa
hepsi çoğalıyor içimde
ne çok ölmüşüm diyorum sonra

ve kimliksiz kalmış her şiir
ve her şair vurulmuş
susmak
ölmek
ve yok olmak kadar
sesimi, yüzümü kaybetmişim
adı yok bu yaşamın
bu şiirin
bu düşün

ibrahim dalkılıç

17/08/2017
21:05 izmir