11. TECÂHÜLİÂRİF

bilirdi de bilmezlikten gelirdi
aşk’ın ne olduğunu

sevmese
yük olurdu yaşamak

görürdü sevse
âşıkların kâğıtlardan daha erken solduğunu

(*) BirNokta, Mart 2017, Sayı 182

12. KURŞUNSA SÖZ YERİNDE

esenliğim oy dinginliğim
sizin yıpranmamış havsalanızdan
her kasırga öncesi
eksiksiz taşırırım kendimi

öylesine tenhâ gitmelerdeyim
daha eski denizlerin ucuna
gelmelerdeyim: vurgun ivedi yoksul
yazılamamış mektuplara

şaşırıyorum hâlâ
-bu benim bitimsiz kadersizliğim-
kurşunsa söz yerinde
ey akşamlar, sokakların ilkel ağzı
meğer ne çok severmişim yalnızlığımı

13. TUT Kİ

tut ki yaşamak yanım depreşmiş yeniden
üzüm salkımlarına tut ki serçeler tünemiş
lîme lîme edilmiş bir yüreği okşarken
içimin ücrâ köşelerine tut ki gülüşün gelmiş
nasıl yükseltirim bilsen bayrağını sevdamızın
ikimiz aynı sevincin ocağına yürürüz
muzaffer iki yürekle yürürüz o zaman

14. VAY!

menevişli bir sevdanın
suyunu içerek geldim kapına
vay! yüreği yaralım

gözlerinin buğusunu almaya
murâdına kurşun sıkanı bulmaya
vay! ayrılığı belâlım

15. ÖZELEŞTİRİ

ne vakit gözlemlesem sarmaşıkları
aşkımdan utanırım
bir pişmanlık katmanı çöker gönlüme
yalım yalım yanarım

bitiremem başladığım türküyü
tâze toprak kokusu bile belâ olur
sataşmak gelir içimden yağan yağmura
sapıtırım