14
Yorum
42
Beğeni
0,0
Puan
2133
Okunma
derin çizgilerin ardına saklanan
soğuk bir kayboluş var sanki içimde
ki
güneşin bile elleri çatlak
uzansam da yakmıyor eskisi gibi
sadece
k’an kokuyor yanılmışlığım
oysa
ışığını kaybetmiş duaların kördüğümünde hâla yüreğim
sarıl ki bana
kirpik uçlarıma değsin sen kokan gülüşlerim
sesimin koyusundan öpsün sessiz sevişlerim
sen sarıl ki
alnımın karasından aksın kaderim
....
öksüzlüğüne doymuş
sırılsıklam bir bulutun yitik öznesiydi aslında
susturulmuş göğüs kafesimle inatlaşan
öyle ki
mum ışığına dahi razıydı bu şehir
ceplerinde biriktirdiği yağmurlara yıldırım düşmeden önce
az biraz soluklanmalı şimdi
puslu bir gecenin en kuytu nefesinde
.....
emel güneysu
Cevap Yaz