Gönül işte olmayınca olmuyor
İlkbaharı yazı oldum sevmedi
Yalvarmakla yâr yanında kalmıyor
Her cümlede sözü oldum sevmedi

Şiir yazdım kirpiğine kaşına
Mendil oldum gözlerinin yaşına
Lezzet kattım ekmeğine aşına
Sofrasının tuzu oldum sevmedi

Git gel ile aşındırdım eşiği
Göremedi O´an kurban aşığı
Aşkla verdim gamzesine ışığı
Buğday teni yüzü oldum sevmedi

Hasretliği gurbet ele sürüdü
Tâlihime karaları bürüdü
Dağda taşta ayağımla yürüdü
Feri bitmez dizi oldum sevmedi

Rastlamadım emsâline eşine
Renk katardım hayâline düşüne
Nere gitse düştüm geldim peşine
Yollarının tozu oldum sevmedi

Acısını bal eyleyip yutardım
Kapısında kul olurdum yatardım
Çocuk gibi yumuşunu tutardım
Oğlu oldum kızı oldum sevmedi

Çıka çıka tükenmedi yokuşu
Son bulmadı şu bağrını yakışı
Benden idi gülüşleri bakışı
Ömür boyu gözü oldum sevmedi

Aşk bağının dallarında yetiştim
Seherinde bülbül oldum ötüştüm
Siyahi der sevdasıyla tutuştum
Yüreğinin közü oldum sevmedi

Hasan Ilter