Geceler kan kusuyor bahtımın ortasına
Kapat âhu gözünü görme aman Züleyhâ
Ortak olma istemem yüreğimin yasına
Bir daha hiç koynuma girme aman Züleyhâ

Gamzenin çukuruna mahpus ettin gönlümü
Kim yaşadı geçmişte böyle büyük zulümü
Yaşarken özlüyorum gelmek bilmez ölümü
Derdim dağlara ağır sorma aman Züleyhâ

Yıkıldı heveslerim umudum zaten yerde
Çimen bakışlarından bilerek düştüm derde
Hayat denen oyunda kapanırken son perde
Uzak tut ellerini verme aman Züleyhâ

Yıllar geçti üstümden hasta yaşlı yorgunum
Sadece sana değil tâlihe de dargınım
Sitemine nazına sözlerine kırgınım
Bir de sen kollarımı kırma aman Züleyhâ

Şiir etti bakışın dilden çıkan heceyi
Hangi sözle anlatsam çektiğim işkenceyi
İstesen kaldırırdın üstümdeki geceyi
Dayanacak gücüm yok yorma aman Züleyhâ

Kapanmadı kapanmaz şu vuslatın arası
Silinmedi bir türlü talihimin karası
Sabah akşam demeden kanar yürek yarası
Azacaksa azsın koy sarma aman Züleyhâ

Acının en sertiyle sevdan ile buluştum
Kalbimden atmak için yıllar yılı çalıştım
Seni sensiz yaşarken yalnızlığa alıştım
Git haydi uzaklara durma aman Züleyha

Gurbet ele vermişim sefil hayat tapumu
Terkinle vîrân ettin genç yaşımda yapımı
Bir tek rüzgâr çalıyor toz bağlamış kapımı
Bayramlar gelip geçsin vurma aman Züleyhâ

Hasan İlter (Siyahî)