Gülümse diyorum seğirten hecelere, gamzelerin belirsin her gülüşünde sabaha
her zamanki gibi, gülüşünle gülmek yakıştırır sana herkesten çok bu unutma..
Bir buse konduruyorum usulca bilinmeze, uyanacak mısın gibi her sabah yanımda
Hele ki yanılsamanın tetiğinde gibi Şüphe götürür oysa şaibeli düşlerim hatırlarımızda
Kanatıyor için için yaşadıklarımız hayal aleminde yazılıp anılıp anlatılmayınca
Şimdi bir şarkı olmak vardı Paris sabahlarında, gülümseyen yüzendeki çilek dudaklarında
Bir rüya ya da bir perhiz, Aşka delalet zincirlerinde benliğin, gündüzden geceye usulca
Yangınların merhalesinde merhemiz kabuk tutan yazılmamış sevda girdabımızda,
İstihbaratı yenilginin teneşir paklayan cümle tadında karmakarışık hazlarda,.
Sokulduğum teninde suskun cümlelere teğet geçen varlığın pırlanta ağırlıgında,
İstikrarsız kalıyor yirmi dokuz harf, Yaşanmışlığın sancısı burkarken yavaşça
Aldığım aktardan bir avuç umutta, Sancılı günlük eş zamanlı sevdamıza
Senin tenindeki lavanta kokusunu dudaklarındaki çilek tadını unutamıyorum da
Aldığım her nefeste, yaşadığım gün ellerimden kayıp giden zaman bal tadında,
Bir aşka meyletmiyorum sabahın hicaz makamındaki çalan şarkının son nakaratında
Alaturka bir müzik eşliğinde, mesafeler anlamını yitiriyormuş yüreğinde hissettiğin anda
Yıllar sonra yine aynı ben Onca kalabalık içinde, seninle yapayalnız tek başıma.
İnfilak eden ne çok yüküm varmış edep hayâ el âlem ne der yasaklar girdabında
Düşüncelerde, yitilen zaman aralığında, el alem ne dere heba olan sevdama
Adına, Kıyama durduğum yüreğinde sere serpe, akşamdan sabaha koynunda
Umulmayan unutulmayan sayılı o gecelerde, Yetkili merci her zamanki gibi gölge tadında.
Bayat anıların acısı; şimdilerde, şahit olan Paris gecelerinde ,şanzelize ara sokaklarında
panzehiri sadece sende olan yanılgı hala sandıklara gizlenmiş ki gönderilmemiş mektuplarda
Ele alem ne der uğruna heba olan bu ömre ihanet eden, bir pulu bile olmayan, Zarfında,
Gönderilmeden saklanan sayısız mektubun sahibesi o şaibeli şair ben kimin umurunda,
Desem ki demediklerini maruzat belleyip bölünsem tam ortamdan ve ansızın iki parçaya,
Ve ansızın dokunsam gök kubbeye herkes daha biraz zaman derken uykunun sefasında
Kayıp bildiğim onca umuda veryansın ederken bu ten ıslaklığı sabahın alaca karanlığında,
Ayıp olduğunu söylemekten imtina ettiğim, zemzem şerbetli içerirken hazlara
Yazılmayan bize sevda masalımızı yeniden yazsak dilendirsek Ferhat la şirinin anısına,
Yine kırık kanatların dingin güne el açıp dualar okuduğu; sabahın ilk ışıklarında
Sair zaman sair hikâye, Teftişe çıkan yorgun yüreğin sunumunda yine eskisi gibi olur mu bu yaşam acaba,
Bir de senden sonra kan emici kadınların girdiği ruhsuz bedenimdeki gözü dönmüş insanların anısına bedensel acılığın karın tokluğuna, Harcadığım zamanın izdüşümüne acıyorum şimdilerde:
Beynime yüklediğim sabır, şükür, ve omuz hizasında kefaretim, elde kalan benden ve senden bana
Yazmayı becermediğim o sırrımız mezara kadar taşıyacağım o sevda girdabında esraengiz giz hala :
Gelceksen gel ben aynı yerde ve sözümdeyim seni ilk tanıdığım yerde ilk günkü sözde bunu unutma