3
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1893
Okunma
An geliyor kelimeler de yoruluyor,Kalemler kırılıyor
Türküler susuyor ve ansızın ellerin şakalarına gidiyor
Yazılmamış mektuplar bir bir umut kapısında yanıyor
İnsan olmak ne zormuş şu üç yalan dünyada insan şaşıyor
Dünyayı anlamak yerine yaşamayı edep hayayı seçiyorum
O zaman kendini akıllı sananlar ,o deli diyor susuyorum
Kendimle iletişime geçerken iletişim sizlere izninizle deyip
Sadece onlara ait olmayan,Caddelerden,sokaklarından
Ve yaşanmamış yaşanmayan zamansız ve hatıralarınızdan..
Bir rüzgar gibi sizi size ve vicdanınıza bırakıp geçiyorum
Ve Susuyorum tamda sustuğum yerde çatır çatır kırılıyorum
mesut…09.11.1998 Kırıkkale…
Şiirin sahibi
Cevap Yaz