Yarı zamanlı aşklar biriktiren şehir:
Gönülsüz fermanları girizgah bellemiş her biri
Yine gizemin başkenti.

İnce belli, neşeli olsa keşke bahtın treni,
Kompartımanlarında gölgeler nöbet tutmasa
İçimin seyrinde alev alan yakamoz tadında olsa
Dediklerime binaen şatafatlı sırları da ifşa etsem bir bir.

Aklımın kiremitlerinde uzun boylu şiirler biriktirmesem;
Her birini acıya ve aşka banıp
Kandıklarıma rahmet okumanın da ötesinde
Dingin ırmaklarda süzülsem.

Devingen ruhun dingin mahiyetinde
Yükümlü tutulduğum sayfalarda
Adadığım aşkımı da hece hece çizsem
Elimde noksan bir serzeniş kadar
Yüreğin de kırık mizacına
Dokunmasan birden bire,
Kayıtlarıma şerh düşsem an be an
Kayıplarıma sehven beyitler eklesem
Hele ki kabuğunda dünün
Biriken niyazımı ve düşkünlüğümü aşka
Mal etsem gün ve gün.

Gitmediğim şehirlerden şiirler örsem
Akılsız bir kelamımı da yok saysam
Hani dediklerime kinaye,
Sevdiklerime sitem bildiğim
Mecazi söylemler işlesem,
Yüreğin gizeminde biriken
Islah olmaz düşlerimi de satsam düş perime.

Gelmesi maharetmişçesine
Mağfiretine ömrün hicap yüklü
Tebessümlerde biriken efkârımı diksem yaprak yaprak,
Her gülü ben, her ferini özlemin sen sanmadığım
Günlere dönse yüzüm;
Karakaşına kara gözüne methiyeler dizmeyi de
Ertelesem hüznün.

Belki kopup geldiğim dünlerdir yine
Bunca aşkı, niyaz
Selamını yârin hicaz bildiğim
Kenetli olduğum bilinmezin de
Dokunaklı tahayyülünde
Evrildiğim her heceyi de aşk bellesem.

Sefayı cefa eylediğim bir hikâyenin merhalesinde
Son diyebilsem ömre,
Başını kapıp koyuverdiğim ölümlü sevdalarıma
Veda etsem
Yüzüm ölüme dönmeden,
Hayatı feyiz aldığım o şanlı gölgemi
Şehit versem yine
Sancağını diktiğim ucu yanık fermanımdan
Dikeni içine batan hangi çiçeksem.