Aklımın kıyısında gölgen gezinse hala
Kanayan yara gibi öyle sevildin işte
Suçu sabit mahkümun infazına bir kala
Verilmiş ara gibi öyle sevildin işte

Belli ki gönlün ile koparmışsın bağını
Çoktandır bizim elden çekmişsin ayağını
Bir gizli düşe kanıp reçineli yağını
Sızdıran çıra gibi öyle sevildin işte

Uzanır sensizliğim sanki hüzünden nehir
Gidişinle boşaldı bak ıssız kaldı şehir
Nazım’ın koyu mavi kirpiklerine şiir
Astığı Vera gibi öyle sevildin işte

Düşlerim için bazen ödünç versen sesini
Yastığıma bıraksan sıcacık nefesini
Sessiz bir telaş ile en son talebesini
Bekleyen sıra gibi öyle sevildin işte

Korkma öylece bırak kalmasın dünle işin
Yak günah defterini seyrine dal ateşin
İşlenmiş tüm suçların cümle bedeli peşin
Ödenmiş kira gibi öyle sevildin işte

Kimliğimi kaynayan bir kazana atmadan
Yüreğin ile barış hayır dile yatmadan
Güneşin gök şehrine her gece aksatmadan
Astığı lira gibi öyle sevildin işte

Göğsümde bir ağırlık sabrımın son anımı
Mümkünatın yok gibi kesmişsin selamını
Cebelinur’da saklı Tanrı’nın kelamını
Dinleyen Hıra gibi öyle sevildin işte

Her gece kirpiğimden sızan şerbeti içip
Tek bir dal çiçek için bir ormandan vazgeçip
Ab-ı hayat yurdundan bir kişilik yer seçip
Çekilen kura gibi öyle sevildin işte