Gözlerim seni gördü
Aklım benimsedi
Yüreğim seni sevdi
Adanmış bir yüreğin feryadına döndü
Sana dair sevgim:

Ben seni gecenin yazında
Güneşin kavurduğu günde
Maden ocaklarının saflığıyla
Vicdanımın merhametiyle
Yüreğimin ev sahipliğiyle
Kutsal olan varlığımla
Adam gibi sevdim
Ben seni
Kurak çöle dönmüşüm
Yalancı mavilere aldanmış
Bir günlük ömürlü kelebeğin
Sütten kopmuş çocuğun
Sol yanının hamallığını yapan
Dipsiz kuyuların çığlığında
Zap suyunun ölümünde
Suya hasret kalmış çorak toprakların
Hayata yeniden merhaba dercesine
Ben seni katıksız sevdim
Karanlık geceler zemherisinde
Serseri mermilerin içinde
Rotasını bilmeyen yüreklerin deminde
Umuda çelme takan gençliğimde
Özgürlüğün düşüncesinde
Hayata isyanın deminde
Ayaklanmış faşist düşüncelerin içinde
Kelepçenin paslı halinde
Zindanın parmaklıkları arkasında
Özgür vicdanımla sevdim
Katıksız safi duygularımla
Ben seni
Şifa niyetine kafama sıktığım
Son mermi gibi sevdim
Karanlıklarını aydınlatan mum alevinde
Gülün dikenli halinde
Dağların yüceliği ve saflığında
El değmemiş terli coğrafyaların
Bakireliği alınmamış toprakların
Bir gelinin hiç açılmamış duvağı
Ve hiç damatlığını giyememiş bir damat
Hasretiyle sevdim
Ben seni
Kelebeğe verilmiş ömre
Hırçın dalgaların
Keskin kayaları öpmesi gibi
Zindanların karanlığı gibi
Aydınlıkların geleceğe olan ışığı gibi
Muhebbet mahkumu bir deli gibi
İdam sehpasına itirazı olmayan bir adam gibi
Sevdim
Ben seni:
Sen olduğun için sevdim
Ben seni
Benim oldun diye sevdim
Ben seni
Katıksız saf olduğun için sevdim
Ben seni
Bitmiş dünyama can verdiğin için sevdim
Ben seni
Son nefesimde adını söyleyebileceğim
Tek insan olarak sevdim
Ben seni
Ölümü şerbet niyetine içecek kadar
Çok sevdim

Ben ruhumu mum alevine gizledim
Bu gece bir mum yak baş ucuna bırak
Sabahı mum alevsiz kalmışsa
Bil ki:
Bu sensiz bedenim nefessiz kaldı…