HE CANIM HE (312)

Gül yüzlümüm dilindeydi.
Diyordu ki, he canım he.
Hoş bir seher yelindeydi.
Diyordu ki, he canım he.

Bu güzellik ona mahsus.
Aramızda özel husus.
Söylediği asıl sus sus.
Diyordu ki, he canım he.

İçindeki sızı gibi.
Yüreğinin özü gibi.
Bir musiki sözü gibi.
Diyordu ki, he canım he.

Sevgilerle dolu özü.
Öyle sertçe bakmaz gözü.
Sitem eden en sert sözü.
Diyordu ki, he canım he.

Sıra dağlar yücelerde.
Dillerdeki hecelerde.
Gündüzlerde gecelerde.
Diyordu ki, he canım he.

Gelip gitme seferlerde.
Onu seven gönüllerde.
Şarkı gibi hep dillerde.
Diyordu ki, he canım he.

Bu dünyadan geçip gitti.
Sevenini yalnız etti.
Ona böyle hak söyletti.
Diyordu ki, he canım he.

O Gül Yüzlüm o bir çiçek.
Sevgi ören uğur böcek.
Zayi Ozan hep sevecek.
Diyordu ki, he canım he.

Kızdığında söylüyordu. (Nakarat)
He canım he, he canım he.
En üst perde tepki buydu.
Bu söz onun, he canım he.


İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ordu, 26/06/2017 Pazartesi
Yayın : 03/07/2017 Pazartesi
www.edebiyatdefteri.com/siir/1104900/

Şiirin Hikayesi :
Merhum sevgili eşim Güler Hanımefendiye
ait bir sözdür. Bu sözü kullanıp yazdığım şiir.