11
Yorum
34
Beğeni
0,0
Puan
1294
Okunma
Şiir değil bir kabus sonrası...
Acı öyle hemen geçmez
ama zamanla hafifler
gecenin karanlığını çekersin içine
teneffüs edersin sessizliği ciğerlerine
zorlaşır telafuzu yalnızlığın
büyür uyudukça illeti göğsünde.
Sevinç-ler beklenmeyen misafir
ansızın çıkagelen
yine ansızın gidiveren
mahur bakışlı çocuk gibi mavi
küçük gülüşlü oyunbozan gri
toprağına âşık yediveren.
Her şey dahil hayata
alışılır geçenlere
geçmeyenlere
gelenlere
gidenlere
hatta ölümlere
öğrendik
öğrendim depozitolu bir nefesin
bedenimde misfir olduğunu bîçare..
Dolayısı ile yaşamak meziyet
yaşayabilmek marifet
her şey öğretmediğin gibi
anlıyor
yanılsıyorum anne..