KADININ ADI YOK!!!
şen kahkaha atmayalı
bir asır geçmiş
küf kokulu dolaplara atılmış
teni okşayan saten gecelikler

İrkilmeyi şiddet arifesinde
yaşayan bedeni
onlarca kelebek hayaliyle
dalmış sancılı uykulara

arzularının dar kılıfında
şehvetli bakışlara amâ gözleri
ne dokununca titriyor nasırlı eli
hatta bilemiyor istekle kasılan
bedenin cilvelerini

tenine yabancı mülteci
lisansız vücut dilinde
heyecanı yitik
bi haber
mum kokulu gecelerden

uzun örgülü saçlarından
sökülmemiş tokası
tenini şımartmaktan uzak
uyanmamış cildi
afrodizyaklı kokularıyla

tıpkı örtüsüyle, örgüsü gibi
kuşatılmış dört bir köşesi
kendi bilmese bile
arzuluyor teni
loş fısıltılı geceleri

yaşadığı esaretten habersiz
boğaz tokluğunda
tüketiyor o güzelim anları

kendine uzak
tenine yabancı
dalıyor rüyasız uykulara
suskunluğa bırakıyor ömrünü