1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
2461
Okunma
Nasıl da artık vakitlerden uzun metrajlar yazardık kendimize..
Nasıl da tırnaklarımızla eşerek karanlığı
ulaşırdık aydınlık yanımıza..
Nasıl da yakışırdı ayın şavkı o berrak ütopyamıza..
Ben senin kirli yüzlü kız çocuğun
şımarığın,ele avuca sığmazın..
hatırla
kaç kere sevmişliğin vardı beni kirpiklerimin sayısınca..
Şimdi her bir lahzasından kendime bahara sabitlenmiş takvimler ısmarlıyorum..
Ki senin tek bir ömüre sığmayacağını ziyadesiyle biliyorum..
5.0
100% (1)
Cevap Yaz